تحلیل ها

سهم فروش از قیمت فاکتور شد؛ نگاهی به عملکرد ایران‌خودرو

کد: 22263 تاریخ انتشار :۳ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۳۲

با نگاهی به عملکرد ایران خودرو طی سالیان اخیر مشاهده می شود که فراز و نشیب های تحمیل شده به این شرکت حاکی از آن است که تغییر سیاست های فروش و هزینه های سازمانی نقش مهمی در درآمد زایی شرکت دارند.

به گزارش TSEpress در حالی وضعیت فروش غول خودروسازی بهبود یافته که این فاکتور در قیمت گذاری سهم دیده نشده است. در سال ۹۳ همزمان با افزایش قابل توجه قیمت خودرو به واسطه تغییرات نرخ ارز شرکت پس از سال ها به سودآوری قابل توجهی دست یافت؛ اما در سال ۹۴ با افزایش بهای تمام شده و هزینه های اداری و عمومی، در نهایت سود خالص از ارقام حدود ۶۰۰ میلیارد تومان به نزدیکی ۸۰ میلیارد تومان کاهش یافت.

به نقل از ماهنامه بورس امروز، با برداشته شدن تحریم ها و افزایش حجم تولید، شرکت توانست به بالاترین میزان تولید طی چند سال اخیر دست یابد و با حفظ تنوع فروش، هزینه تمام شده را تا حدودی کنترل کند تا در نهایت برای سال ۹۵ سود خالص حدود ۱۲۰ میلیارد تومانی را در بودجه پیش بینی کند.

طی سه سال اخیر، عمده دلیل افزایش هزینه های عملیاتی، به سرفصل مواد مصرفی و هزینه های اداری و عمومی مربوط می شود؛ به طوری که با وجود رشد سالیانه ۱۰ درصدی فروش، بهای تمام شده کالا در سال ۹۴ معادل ۱۶ درصد و در سال ۹۵ معادل ۱۲ درصد افزایش داشته است که نتیجه آن کاهش حاشیه سود ناخالص به کمتر از ۱۰ درصد در سال ۹۵ است.

هم چنین افزایش ۱۹ و ۱۵ درصدی در هزینه های اداری و عمومی به ترتیب در سال های ۹۴ و ۹۵ در نهایت حاشیه سود عملیاتی ایران خودرو را از ۹ درصد به حدود ۴٫۵ درصد کاهش داده است که نمی توان نقش تورم را در این اتفاق نادیده گرفت.نسبت هزینه های اداری به فروش شرکت طی سه سال اخیر، با شیبی نسبتا کند از ۶٫۲ درصد به ۶٫۹ رسیده است و این اتفاق اگر در سایر هزینه های عملیاتی و غیرعملیاتی با شدت بیشتر ادامه یابد اثرات ناشی از رشد فروش به میزان بیشتری در صورت های مالی تحقق پیدا می کند.

یکی از اقلام مهم هزینه های شرکت، هزینه های مالی است که در سال ۹۵ به میزان ۲۴ درصد افزایش یافته اما با توجه به رشد فروش اهرم مالی شرکت را افزایش نداده که این مساله می تواند نکته مثبتی برای غول خودروسازی کشور به حساب آید. بارقه های امید آنجا ظاهر می شود که شرکت با رشد ۱۰ درصدی تولید به طور سالیانه، سهم ۵۴ درصدی از بازار را به خوبی حفظ کرده است و افزایش ۶۹ درصدی صادرات در سال ۹۴ و رشد آن طی سال جاری علاوه بر ارز آوری، می تواند به بهبود جایگاه رقابتی شرکت کمک شایان توجهی کند.

با نگاهی به گذشته شرکت متوجه خواهیم شد با توجه به متوسط قیمت سهم در اسفند ۹۳، نسبت قیمت به ارزش دفتری (P/B) برای ایران خودرو در محدوده ۱٫۹۲ نوسان می کرد که در اسفند ۹۴ این نسبت به واسطه افزایش قیمت سهم تا محدوده ۳٫۴ رسید.

ثبات ارزش دفتری ایران خودرو در محدوده ۱۲۰ تومان با لحاظ دارایی های قابل تجدید ارزیابی حکایت از آن دارد که نسبت P/B در شرایط فعلی به کمتر از۲٫۱ می تواند جذابیت هایی را برای سرمایه گذاران بلند مدت ایجاد کند؛ چرا که در صورت ارزش گذاری مجدد دارایی ها با قیمت روز، قطعا این نسبت به سمت یک کاسته خواهد شد که از آن به عنوان یک پتانسیل در متغیرهای بنیادی یاد می شود.

با مقایسه فروش ایران خودرو در سه سال اخیر مشاهده می شود، رشد سالانه فروش شرکت به میزان ۱۰ درصد محقق شده است. این در حالیست که اگر با استفاده از نسبت قیمت هر سهم به فروش به ازای هر سهم (P/S) به بررسی شرکت بپردازیم، خواهیم دید به دلیل هزینه های عملیاتی و غیر عملیاتی و اهرم مالی بالا این نسبت به سختی به ۰٫۱ می رسد هم چنین در شرایط فعلی این عدد به ۰٫۰۹ تقلیل یافته که نشان دهنده نادیده گرفتن وضعیت فروش در قیمت گذاری سهم است. بنابراین به نظر می رسد در شرایط فعلی ارزش برند ایران خودرو در میان شرکت های تولیدی نادیده گرفته شده و قیمت گذاری با پارامترهای بنیادی کوتاه مدت، نمی تواند ملاک خوبی برای سرمایه گذاری در بازار سرمایه تلقی شود.