به گزارش TSEpress به نقل ازهفته نامه بورس در روزهای ابتدایی هفته گذشته، سازمان بورس، میزبان تعداد زیادی از سهامداران حقوقی بازار بود که در این جلسه به بیان مشکلات و انتظارات دو طرف پرداخته شد. مواردی چون درخواست برای افزایش فعالیت حقوقیها از سوی سازمان و برطرف کردن مشکلات و موانع موجود در بازار از سوی حقوقی ها. هرچند گفتنی است دست نیاز سازمان برای یاری جستن از حقوقیها هم، نمک این جلسات بوده که طبق معمول در روزهای بد بازار، دوباره محبوب سازمان میشوند. به باور اکثر کارشناسان و فعالان بازار، دراز کردن دست سازمان به سوی حقوقیها در روزهای بد بازار، آزمونی است، که بارها رد شده، چراکه تجربه نشان داده که این توجه ویژه در روزهای خوب بازار از بین رفته است. بنابراین باید راهکار تازهای برای برون رفت از مشکلات و رکود بازار ارائه داد. تاریخ بازار نشان داده که کارها و اقدامات آتش نشانی و لحظهای که مدیران برای برون رفت از مشکلات اتخاذ کردهاند، در میان مدت به شکست انجامیده و وضعیت به شرایط قبل بازگشته است، بنابراین باید تصمیماتی را اتخاذ کرد که هم دارای قوام و پختگی باشد تا به بخشهای تبعی آسیب نزند، و هم آثار مثبت بلند مدت نیز داشته باشد. در همین زمینه برخی از کارشناسان معتقدند که سازمان بورس باید به صورت نظاممند و ساختاریافته، کمیته و یا کارگروهی را متشکل از عقلا، بزرگان و حقوقیهای بازار ایجاد کند تا هر تصمیمی که اتخاذ میشود، پیش از اجرایی شدن، از فیلتر مشورتی این کمیته نیز عبور کند. لزوم تشکیل کمیته کاهش ریسک سیستماتیک علیرضا عسگری مارانی، مدیرعامل شرکت سرمایهگذاری ملی ایران در این خصوص معتقد است که حقوقیها در بازار سرمایه همانند پدری میمانند که باید از بازار حمایت کنند، در نتیجه این شرکتها همواره از بازار حمایت کردهاند. در جلسهای که در هفته گذشته برگزار شد، یکی از حاضرین در جلسه هم پیشنهادی را مبنی بر اتخاذ سازوکاری از سوی سازمان به منظور راهاندازی ساختاری برای ارائه نظرات، پیشنهادات و انتقادات حقوقیها به سازمان به صورت کلان مطرح کرد که با استقبال آقای محمدی نیز مواجه شد. وی در گفتوگو با هفتهنامه بورس میگوید که البته گفتنی است در هیچکدام از بخشهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشور در دستگاههای سیاست گذار، هیچگاه با عقلا و بزرگان آن حوزهها به صورت ساختار یافته مشورتی نمیشود، بنابراین همین روند هم در سازمام بورس و برای رئیس سازمان هم به عنوان مشاور وزیر، حاکم است. عسگری مارانی تصریح کرد که اقتصاد ما مشکلات خاص خود را دارد و در عین حال ما با وزرایی سرکار داریم که سلایق متفاوتی نیز دارند. تصمیمات آنها هم زمانی اتخاذ میشود که تاثیر خاص خود را بر اقتصاد و بازار میگذارد. وی با ذکر مثالی خاطرنشان کرد که سازمان در خصوص افزایش سرمایه کارگزاران، تصمیمی را اتخاذ کرده است؛ حال ممکن است تعدادی از کارگزاران با این تصمیم موافق و تعداد دیگری با آن مخالف باشند، اما به هر ترتیب سازمان بورس به عنوان مقام ناظر با نگاهی کلان به این مسئله نگریسته و این تصمیم را گرفته که شاید در آینده برای کلیت بازار مفید باشد. مدیرعامل شرکت سرمایهگذاری ملی ایران در ادامه افزود یا به طور مثال بانک مرکزی به عنوان یک نهاد ناظر دیگر، در خصوص بانکها دستوری را صادر کرد که مشکلاتی را برای بانکها به وجود آورد که در آینده در کلیت فضای اقتصادی کشور مفید است. اما در مجموع باید گفت تصمیمات نهاد ناظر محترم است، اما باید در نظر داشت که آیا اتخاذ سیاستها، در ابعادی است که باید انجام پذیرد، یا اینکه این رگولاتورها پای خود را فراتر از چارچوب خود گذاشتهاند؟ عسگری مارانی با اشاره به اینکه من نوعی هم به عنوان یک مدیر اجرایی قادر به ارائه نظرات خود در این خصوص نیستم، گفت که بنده و امثال بنده صرفا این تصمیمات را اجرا میکنیم و نقشی در شکلگیری آنها نداریم. بنابراین در اینجا وجود ساختار مشورتیِ سازمان یافته، ضروری است تا بتواند در تمامی شرایط و برای تصمیمگیریهای مختلف پیشنهادات خود را ارائه دهد. وی ضمن بیان این نکته که باید این جلسات به صورت دائمی برگزار شود، گفت که تجربههای بینالمللی نکته مورد بحث هم به این صورت است که هر مقام ناظر و رگولاتوری که قصد اتخاذ تصمیم یا سیاستی را دارد، متن مورد نظر خود را طی یک مدت در معرض دید عموم گذاشته و تمامی نظرات را پیرامون این تصمیم جمعآوری میکند و در نهایت با توجه به پیشنهاداتی که عقلا و افکار عمومی ارائه میدهند، خودش تصمیم نهایی را اتخاذ میکند. مدیرعامل شرکت سرمایهگذاری ملی ایران با ابراز تاسف از اینکه ما این ساختار را در هیچ کدام از بخشهای کشور نداریم، عنوان کرد که بخشهای نظارتی و دولتی در ایران خود را بیش از سایر افراد و مراکز مطلعتر میپندارند، در نتیجه لزومی به دریافت نظرات جمعی را حس نمیکنند. حتی میتوان گفت که فاصله بین کشورهای توسعه یافته و جهان دوم و سوم را همین مسائل مشخص میکند. عسگری مارانی تصریح کرد که بنابراین به باور بنده باید در تمامی بخشهای تصمیمگیرنده کشور، به ویژه سازمان بورس، به منظور کاهش ریسک سیستماتیک، برای اتخاذ هر تصمیم و سیاستی که موجب ایجاد ریسک سیستماتیک است، آن را با مردم و ذینفعان به اشتراک بگذارد و نظرات آنها را جمعآوری کند، در نتیجه بر اساس نظرات مردم و بررسی جوانب مختلف امر، تصمیم نهایی را اتخاذ کند تا به این وسیله، کمترین آسیبها را به بخشهای مورد نظر وارد کند. مدیرعامل شرکت سرمایهگذاری ملی ایران در پایان ضمن پیشنهاد یک کمیته برای کاهش ریسک در بازار، عنوان کرد که ما به آن بلوغ رسیدهایم که از روش ارائه شده در این بحث استفاده کنیم، سپس در هر سازمان و یا هر نهاد تاثیرگذار و سیاستگذار، کمیتهای باید تشکیل شود به نام «کمیته کاهش ریسک سیستماتیک» که بتواند با استفاده از این راهکار، کمترین ریسک را به بخشها و ذینفعان آن بخش وارد کند. حقوقیها بازار را مدیریت کنند محمودرضا خواجه نصیری، مدیرعامل تامین سرمایه آرمان نیز معتقد است که مشکل اصلی، نبود یک کانال گفتمانی مستمر مابین حقوقیها و سازمان بورس بوده و مقصر اصلی آن هم، هر دو طرف هستند. وی در تشریح این مسئله گفت که سازمان بورس از این منظر مقصر است که تا زمانی به مشکل برنخورد و یا نیازی نداشته باشد، به سراغ حقوقیها نمیآید، حقوقیها هم از این منظر مقصر هستند که به صورت مجتمع، نظام مند و منسجم، برای حل مشکلات خود گامی برنمیدارند. البته کانون نهادهای سرمایهگذاری نیز وجود دارد، ولی نتوانسته که در جهت رسالت حقیقی خود گام بردارد. خواجه نصیری با اشاره به اینکه باید برداشت و نگاهها به بازار سرمایه تغییر کند، خاطرنشان کرد که دیگر نباید پنداشت که صاحب اصلی بازار، سازمان بورس است، بلکه صاحبان اصلی بازار، سهامداران حقوقی و حقیقی هستند که در این محل به فعالیت مشغولند. وی دو راه را برای دستیابی به این هدف متصور شد و عنوان کرد، اول آنکه سازمان باید به صورت مستمر و همیشگی حقوقیها را جمع کرده و از آنها برای کمک به بازار کمک بخواهد، از سوی دیگر هم حقوقیها نیز باید روحیه مطالبهگری خود را از سازمان بیشتر کنند. مدیرعامل تامین سرمایه آرمان گفت دستیابی به این هدف هم مستلزم این است که یک نگاه منسجمی برای حل مسائل وجود داشته باشد، همچنین این نگاه تعاملاتی باید مستمر شکل بگیرد؛ در شرایط کنونی، حقوقیها میپندارند که هر زمان سازمان بورس از آنها دعوت به جلسه و یا کمک کرد، آنها هم باید بپذیرند، در صورتی که نباید چنین روندی وجود داشته باشد. خواجه نصیری تصریح کرد درحال حاضر به طور مثال سازمان در شرایطی که بازار به وضعیت بدی دچار میَشود، از حقوقیها درخواست میکند که به بازار کمک کنند، اما این مسیر صحیحی نیست، چراکه به باور بنده، ما نیاز به یک راهکار مستمر و همیشگی داریم؛ به طور مثال همه سهامداران عمده باید کار بازگردانی سهامشان را انجام دهند، هر زمان که این روند شکل گیرد، دیگر نیازی نیست که سازمان بورس درخواست کمک از حقوقیها را داشته باشد. وی در بخش دیگری از اظهارات خود، عنوان کرد که به باور بنده این تفکر و تلقی باید در شرکتها تقویت شود که بازار سرمایه برای خودشان است و نباید به این فکر کنند که سازمان بورس متولی اصلی است. خواجه نصیری در مقابل پیشنهاد راهاندازی یک کمیته مشورتی، پا را فراتر گذاشته و معتقد است که سازمان بورس نیز باید حجم مشارکت بخش حقوقی را در تصمیمات خود افزایش دهد، اما نه فقط به عنوان منتقد و مشاور، بلکه به عنوان مسئول. وی در ادامه میافزاید که ما صحبت از مسئولیت می کنیم، بنده می گویم ما باید مسئول داشته باشیم، نه منتقد؛ به عبارت دیگر وقتی حقوقیها با سازمان بورس جلسهای را برگزار میکنند، حقوقی ها از مشکلاتشان صحبت میکنند، اما نمیگویند ما به عنوان بخشی از بازار، خواهان برداشتن قدمهایی هستیم. مدیرعامل تامین سرمایه آرمان گفت به عبارت دیگر اولین اتفاق مهم و راهبردی که باید رخ دهد این است که رویکردها تغییر یافته و بازار سرمایه با مشارکت سازمان بورس و توسط بخش حقوقی بازار اداره شود، نه اینکه سازمان بورس مجری و اداره کننده باشد و شرکتهای حقوقی هم فرمانبردار. خواجه نصیری در پایان خاطرنشان کرد که اگر ما تفکر و نگاهمان را به این سمت ببریم که حقوقی های بازار به همان اندازه در قبال بازار، سهام و سهامدار خرد مسئول هستند، که سازمان بورس مسئول است و سازمان بورس هم بپذیرد حقوقیها باید همان اندازه در تصمیم گیری ورود کنند که سازمان بورس میتواند، آنگاه میتوان گفت به نتایج مطلوبی دست پیدا خواهیم کرد.