الزامی برای انتشار پیش بینی سود در جهان وجود ندارد

به گزارش TSEpress  به نقل از پایگاه اطلاع رسانی بازار سرمایه(سنا)، سود پیش بینی شده شرکت‌ها عنصری کلیدی در تصمیم گیری سرمایه گذاران، اعتبار دهندگان، مدیران بنگاه های تجاری و سایر فعالان اقتصادی که به پیش‌بینی سود نیاز دارند به شمار آید. از طرف دیگر، چون پیش‌بینی‌های سود آتی از قابلیت اتکا و اطمینان کافی برخوردار نیستند، با محدودیت های ذاتی پیش بینی همراه هستند و ممکن است استفاده از آن، منجر به گمراهی شود. بر اساس این گزارش، پیش بینی سود هر سهم که به اختصار EPS نامیده می شود در دیگر کشورهای جهان و در بازارهای معاملاتی سهام نیز یکی از عناصر جذاب به شمار می آید. چین انتشار پیش بینی سود دوره ای در بازار سرمایه این کشور الزامی نیست و با بورس ما تفاوت دارد. در این کشور شرایط خاصی وجود دارد و از سال ۲۰۰۰ میلادی فرآیند پیش بینی سود با اصلاحاتی همراه گردیده است. در چین، چنانچه شرکت های تجاری فعال در بازار سرمایه به شکل مستمر زیان ده باشند، از زیان به سود آوری وارد شوند و یا سود آوری آتی آنها با تعدیل بیش از ۵۰ درصدی روبرو شود، ملزم به اعلام عمومی پیش بینی سود هستند و در غیر این صورت، انتشار آن اختیاری است. نکته ای که در این بین بیشتر جلب توجه می کند این است که با توجه به مقررات، تمام پیش بینی سود توسط ناشران، در ۹ طبقه تقسیم بندی می شوند: افزایش درآمد خفیف (تغییر مثبت اما کمتر از ۵۰?)، کاهش درآمد خفیف (تغییر منفی اما کمتر از ۵۰?)، نااطمینانی در سودآوری آتی (امکان سودآوری مجدد نامشخص است)، زیان­دهی مجدد (زیان متوالی)، افزایش بزرگ در سودآوری آتی (تغییر مثبت و بیش از۵۰?)، کاهش بزرگ در سودآوری آتی (تغییر منفی و بیش از ۵۰?)، عبور از زیان­دهی و رسیدن به نقطه سودآوری (اولین سودآوری بعد از زیان) و اولین زیان دهی. از این ۹ طبقه، موارد زیر، شرایطی هستند که شرکت ها در این شرایط، ملزم به افشای اجباری سود پیش بینی شده (از سال ۲۰۰۷ به بعد) هستند: زیان­دهی مجدد (زیان متوالی)، افزایش بزرگ در سودآوری آتی (تغییر مثبت و بیش از ۵۰?)، کاهش بزرگ در سودآوری آتی (تغییر منفی و بیش از ۵۰?)، عبور از زیان­دهی و رسیدن به نقطه سودآوری (اولین سودآوری بعد از زیان) و اولین زیان دهی امریکا در حال حاضر، پیش بینی سود در این کشور داوطلبانه و انگیزشی است. سال ۱۹۷۳ میلادی برای اولین بار شرکت ها مجوز انتشار داوطلبانه پیش بینی سود در صورت های مالی را کسب کردند و سال بعد یعنی ۱۹۷۴ میلادی به انتشار آن ملزم شدند. در این کشور انتشار پیش بینی سود موفق نبود و ۲ سال پس از آن قانون الزام انتشار پیش بینی سود لغو شد؛ اما مجدداً در سال ۱۹۷۹ با اعمال مصونیت های حقوقی، شرکت ها به انتشار داوطلبانه پیش بینی سود ترغیب شدند و سرمایه گذاران نمی توانستند بر علیه شرکت هایی که پیش بینی سودشان محقق نشده اقامه دعوی کنند. در سال ۲۰۰۲ میلادی نیز آیین نامه انتشار پیش بینی سود اصلاح شد. بر اساس آن، پیش بینی سود از سوی مدیران یا نباید افشا شود و یا باید همراه با سایر بخش های صورت مالی باشد و تنها به صورت غیر گزینشی و با استدلال های منطقی و پیمایش قابل قبول است. کانادا در این کشور شرکت ها ملزم به افشای پیش بینی های درآمدی و سایر صورت های مالی نیستند مگر آنکه با افزایش و یا تغییرات قابل توجهی همراه شوند. در فرآیند انتشار پیش بینی سود شرکت های فعال بازار سرمایه کانادا، به ارائه مدارک و شواهد به جای اعداد و ارقام تاکید شده است. سیاست گذاران بازار سرمایه در این کشور معتقدند پیش بینی سود یکی از محورهای اصلی تصمیم های سرمایه گذاران در بورس است. ژاپن قانون فعلی ژاپن، شرکت ها را به انتشار پیش بینی سود دوره ای و سالانه ملزم کرده است؛ اما همواره این روند مورد مخالفت مدیران شرکت ها بوده و در نتیجه سال ۲۰۱۴ میلادی فدراسیون کسب و کار این کشور دستور بازنگری در قوانین انتشار و افشای پیش بینی سود را صادر کرده است و به نظر می رسد در آینده روند آن تغییر کند. فرانسه در فرانسه، پیش بینی سود اختیاری بوده و ۳ نوع از پیش بینی سود متداول است: ۱- انتشار سود فصلی ۲- پیش بینی های سود ۳- اعلام سود شرکت، قبل از تاریخ انتشار نهایی سود انگلیس پیش بینی سود مدیران در انگلستان الزامی نیست اما بر اساس توصیفی از پیش بینی های سود در انگلستان، هر پیش بینی سود دارای سه رکن اصلی به قرار زیر است: اطلاعات مالی خاص مثل درآمدها (سودها) سود هر سهم: در حالی که به نظر می رسد در مورد اطلاعات موجود در پیش بینی سود اجماع کلی وجود داشته باشد، اختلاف نظرهایی بر سر میزان اطلاعاتی که باید ارائه شود، وجود دارد. بسیاری بر این باورند که پیش بینی سود باید بصورت خلاصه و مختصر افشا شود. دلایل این گروه ها به شرح ذیل است: هزینه تهیه پیش بینی سود باید حداقل ممکن باشد. اعلام سود خالص پیش بینی شده تمام آن چیزی است که نیاز است رعایت شود. افشای سایر اقلام پیش بینی شده ممکن است مانع اتخاذ تصمیمات عملیاتی مطلوب از سوی شرکت شود. افشای اقلام بیشتر در پیش بینی سود موجب می شود انحرافات بین اقلام پیش بینی و واقعی بیشتر شود و در نتیجه اطمینان نسبت به شرکت، مدیریت و گزارش های مالی آن کاهش یابد. پیش بینی سود اغلب طی یک گزارش شفاهی یا مختصر اعلام خواهد شد که درخور ارائه تعداد زیادی از اقلام نیست.

عضویت کانال اخبار بورس اوراق بهادار تهران (Tse Press) در تلگرام

اقتصاد   بازار سرمایه   بورس   بورس تهران