چین حقیقتا به دنبال چیست؟

کشورهایی وجود دارند که دیدگاه جهانی و سیاست خارجی آنها در معرض نوسانات چشمگیر و تغییر رهبران این کشورها است. روسیه تحت حکومت ولادیمیر پوتین یک مثال اولیه است، وی شخصا یک نیروی محرک پشت بسیاری از راهبردها و رویکردهای روسیه در داخل و خارج است.

 به گزارش TSEpress  به نقل ازاقتصاد ایرانی چین امروز یک مورد متناقض است. سیاست خارجی چین در سال های اخیر تغییرات قابل توجهی به خود دیده است ولی راهبرد و مسیر این کشور که طی سال اخیر در پیش گرفته است، به خوبی ریشه در تاریخ معاصر و تحول منافع ملی داشته است نه هوی و هوس یک رهبر نامنظم.

اولویت های چین

برای اینکه مطمئن شویم، ژی جین پینگ یک شخصیت تعیین کننده است، که جسارت و نوآوری را با همدیگر دارد. اقداماتی مثل ایجاد بانک سرمایه گذاری و زیرساخت آسیا و ساخت جزیره در دریای جنوبی چین، منعکس کننده خلق و خوی فردی است که ترسی برای رهبری ندارد. در پرتو چنین اقداماتی، ناظران خارجی از این مساله تعجب کرده اند که آیا چین یک قدرت تجدیدنظر طلب است که به دنبال ضربه زدن به سیستم جهانی هنجارها در منافع خود است و آیا جسارت ژی منجر به از بین رفتن پرخاشگری و تجاوز خواهد شد.

به جای در نظرگرفتن چین مدرن به عنوان نمونه ای از نظریه مرد بزرگ تاریخ، شاید بهتر باشد که نگاهی به روندها و ساختارها داشته باشیم. رشد اقتصادی قابل توجه چین در سی و پنج سال گذشته ظرفیت و نفوذ این کشور را گسترش داده است. این تعجب آور نیست که یک کشور با تجارت و سرمایه گذاری و روابط گسترده جهانی، که در حال تبدیل به قدرت نظامی سطح اول جهان است، طور دیگری درباره منافع خودش فکر کند. یک نتیجه تحولات مهم پس از 1949 چین- مائوئیسم، انقلاب فرهنگی، تبعید به حومه شهر، اصلاحات دوره دنگ و افزایش مکرر رشد قدرت اقتصادی- ژی مظهر این دستاوردها و تناقضات است.

اولویت های چین همچنان توسعه اقتصادی و ثبات داخلی است. با وجود حرکت سریع چین به سوی جایگاه قدرت بزرگ، چین به طور کلی به دنبال تضعیف نظام جهانی نیست. این کشور بر اساس منافع و ایدئولوژی، روابط محتاطانه طولانی مدتی با نظام جهانی داشته است. ولی چین در مسیری رفتار نمی کند که منجر به تضعیف ارکان اساسی نظام امنیتی، اقتصاد و سیاسی جهان شود. اولویت های چین همچنان توسعه اقتصادی و ثبات داخلی است. تصوراتی ارائه شده است که چین به دنبال بیرون راندن آمریکا از غرب اقیانوس آرام و ایجاد یک آسیا برای آسیایی هاست. رفتار چین در همسایگی خودش به خصوص در مناطق دریایی، نشانگر این اضطراب قابل درک است که این کشور هنوز به وضعیت یک قدرت بزرگ در آسیا تبدیل نشده است.

منبع: بروکینگز

اقتصاد   چین